“Als je op een donkere plek belandt. Dan lijk je soms te denken dat je begraven bent. Wellicht werd je gepland”
Alweer jaren geleden. Nog in de tijd dat Flor d’Luna een groot deel van mijn leven was. Kwam de ‘Nachttrein naar Lissabon’ langs als een krachtig thema om een nieuw programma rond te schrijven. Met dit heerlijke trio maakte we een geheel eigen soort Fado muziek. De traditionele intense muziek uit Portugal. (Later meer) Dat dit uiteindelijk mijn reis zou starten naar De donkere nacht van de ziel wist ik nog niet.
Het boek en de film had grote indruk op mij gemaakt. We mochten de titel gebruiken van de schrijver van het boek, Pascal Mercier, maar niet iets uit zijn verhaal.
Dat kwam mij goed uit. De titel leidde me naar iets geheel anders. Zoiets kleins, als alleen een titel, waar een nieuwe grootsheid in bleek verborgen. En dat is dan wél weer een basis thema uit het boek. Een ommezwaai in je leven in een plit-second.
De Nachttrein werd voor mij het symbool van een reis naar binnen waar ik donkerte tegenkwam welke ik mij nog niet bewust was. Vanuit het heden en vanuit mijn verleden met een nieuw licht op mijn kindertijd. Veel eenzamer dan ik mij altijd voorstelde. ‘De donkere nacht van de ziel’. Veel stilte en terugtrekken bleek nu nodig.
Die ene stap in de Nachttrein leidde me naar een geheel nieuw leven. Langs stopplaatsen en perrons waar ik mijn partner Tanja, tevens de moeder van mijn twee dochters, verloor. (later meer) Waarin ik mijn woonplaats Zutphen achter me liet voor een woongemeenschap op Hof van Moeder Aarde. Waarvoor ik mijn lespraktijken en muziekschool losliet.
De bodem leek onder me vandaan te vallen. Een stille binnenwereld wachtte mij.
Zeker toen ook Flor d’Luna uit de lucht viel met een afscheidsconcert. (later meer)
Er kwam al snel een nieuwe vrouw in mijn leven. En wat voor een! Met Erica kwam er een intense stroom van dans, muziek, sensitiviteit, diepe inzichten, dolfijnen, en nog veel meer in mijn bestaan en die van mijn dochters.
En zeker nog veel meer! Want nu kwam de Nachttrein pas echt op gang. En wat kan die diep! En wat zijn er veel, heel veel donkere tunnels. En die zaten allemaal in mij.Nog niet aangekeken. Nog niet aangedurfd. Nog niet beleeft en gevoelt. Het echte ‘werk’ begon nu pas. Met coaching en trainingen volgen en geven. Ayahuasca reizen ondergaan. En stilte. Veel stilte. Ik bouwde mij een stilte Zen-tuin. Gelukkig maar! Blijkbaar was ik daar nu uiteindelijk klaar voor. En kon ik deze nu pas aan.
En….mag ik er nu dan echt over zingen, schrijven, delen en coachen.
En dat ga ik doen
Een nieuw podium begint zich op te doemen.
Nieuwe musici dienen zich aan. En hoe…..
Naast een Licht van een muzikante Erica nu ook samen met mijn ritmische broeder Arie den Boer op een percussie-set up in een nieuwe vorm. En zijn vaste muzikale partner op de lage bassnaren Jurre Hogervorst.
Zonder te weten hoe deze trein gaat reiden en waar naartoe gaan we de reis aan. Zonder plan. Zonder bestemming.
En misschien reizen we zonder het te weten, gaandeweg, ongemerkt, op een dag in een ver verschiet al onze en jullie antwoorden in
Reis mee…
Stap in het donkere licht
In de zekerheid van niet weten
In een vacht van het onverwachte
Van verlangens versleten
Tekst geschreven voor mijn titelnummer Nachttrein naar Lissabon
Samen met Fado vertolker en componist en Mentor Fernando Lameirinhas
